polis

Encyklopedia PWN

w staroż. Grecji oskarżanie o kolaborację lub sympatyzowanie z Persami (Medowie — gr. nazwa Persów) podczas wojen perskich, dotyczące zarówno jednostek (properscy tyrani gr. polis, wygnańcy polit. szukający wsparcia u króla perskiego itp.), jak i całych społeczności albo elit rządzących (tebańscy oligarchowie albo Tebanie w ogóle, tesalski ród Aleuadów);

oligarchia

[gr. oligarchίa ‘władza nielicznych’; olígos ‘nieliczny’, archḗ ‘władza’],

w starożytnych greckich teoriach politycznych jeden z typów ustroju;

Perykles, Periklḗs, ur. ok. 490, Ateny, zm. 429 p.n.e., tamże,

polityk ateński.

Plotyn, Plōtínos, ur. 204 lub 205, prawdopodobnie Lykon polis (ob. Asjut), zm. 270, Rzym,

filozof grecki, twórca neoplatonizmu.

proksenos

[gr.],

w starożytnej Grecji obywatel danego państwa (polis) otaczający opieką przybyszów z innej polis;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>