podmiot
Encyklopedia PWN
część mowy zastępująca jakąkolwiek inną część mowy z wyjątkiem czasownika;
językozn. jedna z podstawowych kategorii składniowych, w szerszym rozumieniu — jednostka komunikacji językowej, czyli przekazywania sobie informacji za pomocą języka.
zdolność do tego, aby być podmiotem stosunków cywilnoprawnych;
złudzenia zmysłowe, iluzje zmysłowe,
psychol. zniekształcone lub błędne spostrzeżenia wywołane utrudnionymi zewnętrznymi warunkami spostrzegania, określonym nastawieniem psychicznym postrzegającego podmiotu, np. zmęczeniem, lub specyficznymi właściwościami przedmiotów.
zobowiązanie, łac. obligatio,
prawo stosunek prawny, w którym uprawniony (wierzyciel) może żądać od zobowiązanego (dłużnika) świadczenia, które zobowiązany powinien spełnić;
