papirusowa

Encyklopedia PWN

arch. najwyższa, wieńcząca część kolumny, filaru lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi;

[łac. codex ‘księga’, ‘spis’],

forma książki, która powstała ze składek połączonych grzbietami;

badania prowadzące do ustalenia oryginalnego brzmienia tekstu Biblii, stanowiące wstępny etap egzegezy biblijnej;

Manteuffel Jerzy, J. Manteuffel-Szoege, ur. 3 III 1900, Tannagi (obecnie na Łotwie), zm. 14 I 1954, Warszawa,

brat Ryszarda, filolog klas. i papirolog;

[gr.],

zwój papirusowy zapisany po obu stronach.

[łac. < gr.],

materiał pisarski, wyrabiany z włókien rośliny cibory papirusowej, rosnącej w Delcie Nilu;

Ilustracje