papirus
 
Encyklopedia PWN
papirus
[łac. < gr.],
materiał pisarski, wyrabiany z włókien rośliny cibory papirusowej, rosnącej w Delcie Nilu;
znany już w starożytnym Egipcie (ok. 3000 p.n.e.); włókna cibory układano w 2 krzyżujące się warstwy, nawilżano wodą i ubijając sklejano; na papirusie pisano specjalnym atramentem i piórem (tzw. calamus); od IV w. p.n.e. służył do pisania dokumentów, głównie tekstów prawnych; używany w kancelariach europejskich; najdłużej przetrwał w kancelarii papieskiej (do połowy XI w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cibora papirusowa, Cyperus papyrusfot. P. Lammel/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia