orzecznik
Encyklopedia PWN
subsumpcja
log. stosunek zawierania się zachodzący między zakresami podmiotu i orzecznika w zdaniu ogólnotwierdzącym.
[łac.],
sylogizm
log. w logice tradycyjnej schemat wnioskowania pośredniego (w postaci implikacji), złożonego z 2 przesłanek i wynikającej z nich konkluzji, w którym: 1) następnik jest zdaniem łączącym w całość 2 elementy, z których każdy występuje w jednej z przesłanek; 2) poprzednik jest koniunkcją 2 zdań (przesłanek) mających jeden termin wspólny nie występujący w następniku;
[gr.],
termin
[łac.]:
log.:
log., filoz. w znaczeniu tradycyjnym (I. Kant) zdanie, w którym treść orzecznika wykracza poza treść podmiotu i tym samym rozszerza zakres naszej wiedzy o podmiocie, wymaga więc uzasadnienia w doświadczeniu.
