orzecznik
Encyklopedia PWN
onomatoid
nazwa pozorna, czyli wyrażenie mające postać nazwy (jak np. „uczciwość”, „zdrowie”), ale nie nadające się na orzecznik w zdaniach o przedmiotach indywidualnych;
[gr. ónoma ‘nazwa’, eídos ‘obraz’, ‘postać’, ‘wzór’],
część mowy nazywająca jakość (biały) lub stosunek przedmiotów (szkolny);
nieodmienna część mowy określająca cechę czasownika, przymiotnika lub innego przysłówka (ciężko, ładnie, bardzo );
klasa wyrazów, których podstawową funkcją jest rola podmiotu w zdaniu, wtórną zaś funkcja: orzecznika, przydawki lub okolicznika;
