organiczne

Encyklopedia PWN

termin wprowadzony przez L.H. Sullivana na określenie tendencji w architekturze XX w., przejawiającej się w odrzuceniu wszelkich schematów stylistycznych na rzecz kształtowania budowli na wzór form narastających swobodnie, jak w organizmach naturalnych, oraz w ścisłym powiązaniu estetycznym architektury z otoczeniem pierwotnym i z lokalnym tworzywem budowlanym;

synteza organiczna,

dział chemii organicznej zajmujący się metodami wytwarzania związków organicznych w warunkach laboratoryjnych i przemysłowych;

abstrakcja organiczna,

odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w rzeźbie, malarstwie i grafice) formami nieregularnymi, sugerującymi kształty organiczne.

wzrost organiczny,

ekon. koncepcja rozwoju systemu światowego sformułowana 1974 w II Raporcie dla Klubu Rzymskiego;

grupa organiczna,

wyróżniony fragment cząsteczki związku org., np. alkil, aryl, ułatwiający klasyfikację danego związku w obrębie grupy połączeń o zbliżonych lub analogicznych właściwościach chemicznych;

rodnik organiczny,

chem. → grupa organiczna.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>