organiczna architektura

organiczna architektura,

termin wprowadzony przez L.H. Sullivana na określenie tendencji w architekturze XX w., przejawiającej się w odrzuceniu wszelkich schematów stylistycznych na rzecz kształtowania budowli na wzór form narastających swobodnie, jak w organizmach naturalnych, oraz w ścisłym powiązaniu estetycznym architektury z otoczeniem pierwotnym i z lokalnym tworzywem budowlanym;

tendencja ta, często traktowana bardzo indywidualnie, zaznaczyła się w dziełach wielu architektów, zwłaszcza F.L. Wrighta oraz twórców skandynawskich (m.in. A. Aalto).

Aalto Alvar Hugo, centrum administracyjne w Säynätsalo (Finlandia), 1952

Wright Frank Lloyd, Dom Nad Wodospadem (Willa Kaufmanna), 1936, Bear Run (Stany Zjednoczone)