optyczna

Encyklopedia PWN

[gr. líthos ‘kamień’, gráphō ‘piszę’,‘rysuję’],

elektron. jeden z etapów (procesów) technologii planarnej;

[ang.]:

[gr. ísos ‘równy’, méros ‘część’],

zjawisko polegające na tym, że cząsteczki związków chemicznych (organicznych i nieorganicznych) o identycznych sumarycznych wzorach cząsteczkowych różnią się sposobem lub kolejnością powiązania atomów albo rozmieszczeniem atomów w przestrzeni.

kryształ ciekły, ciecz anizotropowa, faza mezomorficzna,

stan skupienia pośredni między cieczą zwykłą (izotropową) a zwykłym kryształem;

optyka

[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],

dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;

soczewka, soczewka optyczna,

bryła z przezroczystego materiału, ograniczona (przynajmniej z jednej strony) zakrzywionymi powierzchniami o regularnym kształcie (najczęściej sferycznymi, rzadziej cylindrycznymi czy paraboloidalnymi);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>