normalnym
Encyklopedia PWN
fiz. grupa elektronów związanych w atomie siłami elektr., która w stanie normalnym i przy występowaniu tylko centralnego, kulombowskiego pola jądra atomu wykazuje tę samą energię, oznaczoną gł. liczbą kwantową.
podstawowa wektorowa wielkość fiz. charakteryzująca ruch;
rewalidacja
zespół działań wych., edukacyjnych i terapeutycznych mających umożliwić dziecku niepełnosprawnemu pod względem fiz. lub psychicznym jak najpełniejszy rozwój i przystosowanie do życia w normalnym środowisku.
[łac. re ‘znów’, validus ‘silny’, valor ‘wartość’],
statystyka
pojęcie używane przynajmniej w 2 znaczeniach (M.G. Kendall i W.R. Buckland): numeryczne dane dotyczące agregatów złożonych z pewnych jednostek oraz nauka zajmująca się zbieraniem, analizą i interpretacją tego typu danych.
[łac.],
szereg elektrochemiczny pierwiastków, szereg napięciowy,
uszeregowanie pierwiastków chem. w kolejności wzrastającej zdolności do przyjmowania przez nie (lub ich kationy) elektronów w reakcjach utleniania-redukcji (redoks).
tablica trwania życia, tablica wymieralności, ang. life table, fr. table de mortalité,
demogr. modelowa konstrukcja, która przedstawia nierosnący ciąg liczb osób dożywających oraz niemalejący ciąg liczb osób zmarłych, pochodzących z jednorodnej populacji lub kohorty początkowej;
