nicejski
Encyklopedia PWN
historyk, urzędnik dworski w Cesarstwie Nicejskim;
Antoni Pustelnik, święty, ur. ok. 251, Koma (ob. Kiman ar-Ruus), zm. 17 I 356, Kolzum (ob. Tall al-Kulzum), Górna Tebaida,
„ojciec” monastycyzmu i anachoretyzmu (anachoreci);
bizantyńskie, cesarstwo, cesarstwo bizantyjskie, Bizancjum, cesarstwo wschodniorzymskie,
państwo istniejące od IV w. do 1453.
państwo gr. założone po IV krucjacie 1204 przez Michała I Komnena Dukasa (związanego z obaloną w Konstantynopolu dyn. Angelosów), z ośrodkami w Arcie i Janinie;
m. w północno-zachodniej Turcji, w ilu Bursa, na północno-zachodnim krańcu płw. Azja Mniejsza, na wschodnim brzegu jez. İznik.
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
