nadczynność
Encyklopedia PWN
bezsoczność, achylia,
med. stan niewydzielania soku żołądkowego przez zanikłą lub zmienioną chorobowo błonę śluzową tego narządu;
biegunka, rozwolnienie,
med. objaw schorzenia ogólnego lub schorzenia przewodu pokarmowego, w którym dochodzi do zbyt częstego oddawania stolca, tj. więcej niż 3 razy na dobę;
Cushinga zespół
przewlekła choroba wywołana nadczynnością kory nadnerczy;
[z. kuszıŋa],
endokrynologia
nauka o gruczołach wydzielania wewn., czyli dokrewnego, o wytwarzanych przez nie substancjach biologicznie czynnych zw. hormonami i sposobie ich działania w ustroju oraz o chorobach wywołanych zaburzeniami ich czynności lub zmianami anatomicznymi w obrębie tych gruczołów;
[gr. éndon ‘wewnątrz’, krínō ‘oddzielam’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
przewlekła choroba tarczycy pochodzenia autoimmunizacyjnego, spowodowana oddziaływaniem na jej komórki przeciwciał przeciwtarczycowych, zaburzających ich strukturę i czynność.
