naczynie
Encyklopedia PWN
przyrząd pomiarowy służący do mierzenia ciśnienia w płynach (cieczach, gazach lub parach).
działalność artystyczna Etrusków zamieszkujących tereny środkowej Italii, między Morzem Tyrreńskim, Tybrem i Arno, od IX do I w. p.n.e.
naczynia czarnofigurowe produkowane od lat 30. V w. p.n.e. do ok. 300 p.n.e. w gr. koloniach w południowej Italii i na Sycylii;
anat. umiejscowiona w korze nerki część filtracyjna nefronu, w której rozpoczyna się proces tworzenia moczu;
menisk
fiz. zakrzywiona powierzchnia cieczy w pobliżu ścianek naczynia, wklęsła lub wypukła zależnie od wartości sił wzajemnego oddziaływania między cząsteczkami stykających się ciał, tj. sił przylegania (adhezja), i napięcia powierzchniowego cieczy;
[gr. mēnískos ‘półksiężyc’],
miażdżyca, arterioskleroza, ateroskleroza,
med. przewlekła choroba dużych i średnich tętnic, której gł. cechą są złożone zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze w błonie wewn. tych naczyń;
