muł

Encyklopedia PWN

[gr. saprós ‘zgniły’, pēlós ‘błoto’, ‘muł’],

szlam gnilny,

ciemny muł gnilny zbiorników wodnych (gł. jezior), bogaty w substancje org. (w tym 40–75% węgla);

nadwodna budowla (zw. też chatką) wznoszona przez bobry z chrustu, liści, oblepiana z zewnątrz mułem; zakładane wówczas, gdy ukształtowanie terenu uniemożliwia kopanie nor mieszkalnych.

aerenchyma

[gr. aḗr ‘powietrze’, énchymos ‘soczysty’],

bot. typ miękiszu, charakteryzujący się dużymi międzykomórkowymi przestworami wypełnionymi powietrzem;

aluwia

[łac. alluvium ‘powódź’],

osady rzeczne,

osady okruchowe (żwiry, piaski, muły) transportowane i osadzane przez rzekę na dnie koryta rzecznego (osady korytowe) oraz, w okresie powodzi, również na tarasach zalewowych (osady pozakorytowe — mady);

Amu-daria, staroż. Oksus, tadż. darjoi Amu, dar'ëi Amu, uzb. Amudaryo, karakałpackie Amu d