molowy

Encyklopedia PWN

polimery
[gr. polymerēs ‘wieloczęściowy’],
związki złożone z makrocząsteczek organicznych lub (rzadziej) nieorganicznych;
Raoulta prawo:
prawo głoszące, że cząstkowe prężności par poszczególnych składników roztworu doskonałego są w określonej temperaturze proporcjonalne do ich stężeń: pA = pA0 · xA, gdzie pA — cząstkowa prężność pary nasyconej w danej temperaturze składnika A nad roztworem, pA0 — prężność pary nasyconej w tej temperaturze czystego składnika A, xA — stężenie składnika A wyrażone w ułamku molowym;
subdominanta
[łac.],
dominanta dolna,
muz. czwarty dźwięk (stopień) gamy durowej lub molowej;
Ehrenfesta równania,
równania opisujące krzywą równowagi układu (najczęściej ciśnienie w funkcji temperatury) przy przemianie fazowej;
skręcalność optyczna,
właściwość substancji optycznie aktywnej, polegająca na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła podczas przechodzenia światła spolaryzowanego przez tę substancję;
tercja
[łac.],
muz. trzeci stopnień skali diatonicznej (diatonika, skala, muz. ), także interwał między pierwszym a trzecim stopniem, drugim a czwartym itd., złożony w zasadzie z 3–4 półtonów;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „molowy” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia