Raoulta prawo

Raoulta prawo:

prawo głoszące, że cząstkowe prężności par poszczególnych składników roztworu doskonałego są w określonej temperaturze proporcjonalne do ich stężeń: p_A = p_A⁰ · x_A, gdzie p_A — cząstkowa prężność pary nasyconej w danej temperaturze składnika A nad roztworem, p_A⁰ — prężność pary nasyconej w tej temperaturze czystego składnika A, x_A — stężenie składnika A wyrażone w ułamku molowym;

wprowadzając ułamek molowy substancji B i przekształcając wzór, prawo to można przedstawić także w postaci: (p_A⁰ − p_A) / p_A⁰ = x_B; z prawa Raoulta wynika, że względne obniżenie prężności pary nasyconej rozpuszczalnika nad roztworem jest równe ułamkowi molowemu nielotnego składnika (x_B) w roztworze; powoduje to obniżenie temperatury krzepnięcia i podwyższenie temperatury wrzenia roztworu w porównaniu z odpowiednimi temperaturami dla czystego rozpuszczalnika, co wykorzystuje się m.in. do oznaczania mas cząsteczkowych substancji rozpuszczonych (ebuliometria, kriometria). Prawu Raoulta podlegają roztwory doskonałe, natomiast roztwory rzeczywiste wykazują dodatnie lub ujemne odchylenia (azeotropia); 1882–88 doświadczalnie stwierdził je i sformułował F.M. Raoult.