ebuliometria
 
Encyklopedia PWN
ebuliometria
[łac. ebullire ‘wrzeć’, ‘kipieć’, gr. metréō ‘mierzę’],
metoda bardzo dokładnego pomiaru temperatury wrzenia bardzo rozcieńczonych roztworów substancji chemicznych;
metodą ebuliometryczną można określać temperatura wrzenia rozcieńczonych roztworów i, korzystając z prawa Raoulta, oznaczać masy cząsteczkowe związków chemicznych; ebuliometrię można stosować również do oznaczania stopnia czystości cieczy, rozpuszczalności substancji, w badaniach azeotropów i in.; ebuliometrię rozwinął W. Świętosławski, twórca (gł. z W. Romerem) wielu typów ebuliometrów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia