mineralnymi
Encyklopedia PWN
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
rodzaj torfu o specyficznych właściwościach fizykochemicznych; występują w niej składniki org., m.in.: kwasy huminowe, bituminy, białka, aminokwasy, żywice i woski oraz składniki mineralne;
burak, Beta,
rodzaj z rodziny komosowatych;
Călan
m. w południowo-zachodniej Rumunii, w okręgu Hunedoara, w kotlinie Haţeg, nad rz. Strei (dopływ Maruszy).
[kəlạn],
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
Courmayeur
miejscowość w północno-zachodnich Włoszech, w regionie Valle d’Aosta, nad rz. Dora Baltea, u podnóża masywu Mont Blanc;
[kurmejọ̈:r],
