borowina,
rodzaj torfu o specyficznych właściwościach fizykochemicznych; występują w niej składniki org., m.in.: kwasy huminowe, bituminy, białka, aminokwasy, żywice i woski oraz składniki mineralne;
borowina
Encyklopedia PWN
występują w niej składniki org., m.in.: kwasy huminowe, bituminy, białka, aminokwasy, żywice i woski oraz składniki mineralne; borowina zalicza się do peloidów; cechuje ją duża pojemność cieplna i złe przewodnictwo ciepła, dlatego stosowanie jej w balneoterapii jest skutecznym zabiegiem ciepłoleczn.; najczęściej stosowana w formie okładów borowinowych (o temp. 42–45°C), używana również do zawijań, kąpieli częściowych i całkowitych, do zabiegów ginekologicznych i rektalnych, rzadziej w formie kąpieli zawiesinowych oraz jonoforezy borowinowej; wykorzystywana w leczeniu chorób układu ruchu (choroby zwyrodnieniowe, stany pourazowe, dyskopatia, nerwobóle) ale również — w chorobach kobiecych, układu pokarmowego i moczowego.
