miecz

Encyklopedia PWN

[łac.],

we współcz. badaniach termin określający miecz krótki o dł. 50–65 cm i masie 1,0–1,5 kg (w odróżnieniu od miecza długiego typu spatha), używany przez armię rzym. w okresie późnej republiki i wczesnego cesarstwa;

kendo

[jap. ken ‘miecz’, dō ‘droga’] Wymowa

dyscyplina sportu, w której zawodnicy walczą trzymanym oburącz mieczem (shinai) wykonanym z bambusa;

order

[łac.],

najwyższe wśród odznaczeń wyróżnienia honorowe; w większości państw najwyższa forma uznania dla obywateli kraju lub obywateli państw zaprzyjaźnionych za wybitne osiągnięcia w służbie państw. (cywilnej i wojsk.), pracy zawodowej i społ., za czyny męstwa i niezwykłego poświęcenia;

Belina,

polski herb szlachecki;

Damokles, Damoklḗs, żył w IV w. p.n.e.,

dworzanin tyrana Syrakuz Dionizjusza I, któremu zazdrościł bogactw i potęgi;

insygnia

[łac.],

oznaki władzy, godności, stanu lub urzędu;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>