miecz
Encyklopedia PWN
Pankracy,
męczennik rzymski.
gr. pancrates ‘wszechmogący, zwycięski’,
data i miejsce ur. nieznane, zm. ok. 260 lub ok. 304, Rzym,
polski herb szlachecki;
rycerstwo
warstwa społeczna złożona z konnych wojowników, istniejąca w Europie łacińskiej w epoce dojrzałego i późnego średniowiecza (XI–XV w.).
[rycerz < staroczes. rytieř < średnio-wysoko-niem. ritaere ‘jeździec’],
łac. militia, ang. chivalry, fr. chevalerie, niem. Rittertum,
miecz koronacyjny królów pol. (od 1320);
muzeum hist. i rezydencjalne znajdujące się w dawnej siedzibie królów pol. na Wawelu w Krakowie.
żeglarstwo deskowe, windsurfing 
,
rodzaj żeglarstwa wodnego uprawiany na deskach z żaglem (windsurferach), także na deskach napędzanych paralotnią; forma rekreacji ruchowej i sport wyczynowy.
,
