metodzie fotochemicznej
Encyklopedia PWN
proces wielokrotnej reprodukcji obrazu (znaków pisma, rysunków i in.) na podłożu drukowym: papierze, kartonie, tekturze, foliach metalowych i z tworzyw sztucznych (drukowa folia), szkle, porcelanie i in.
sitodruk, filmdruk, drukowanie sitowe, serigrafia,
jedna z metod drukowania, w której stosuje się formę drukową najczęściej w postaci prostokątnej ramy z napiętą na niej siatką z włókien naturalnych lub syntetycznych (poliamidowych lub poliestrowych) albo z metalu, z wytworzonymi w niej elementami drukującymi (nie zakryte oczka siatki przepuszczające farbę) i niedrukującymi (zakryte oczka siatki).
metoda drukowania wypukłego stosująca elastyczne formy drukowe z gumy lub tworzyw sztucznych (elastomerów).
kopiowanie
proces otrzymywania kopii, tj. odtwarzania obrazów oryginałów (tekstów, rysunków kreskowych, fotografii, obrazów malowanych) na różnych podłożach.
[łac.],
technika wykonywania form drukowych do drukowania wypukłego z twardymi (nie elastycznymi) elementami drukowymi; formy drukowe, zw. też kliszami, wytwarza się na płytach chemigraficznych (z metalu lub tworzywa sztucznego) metodami fotochemicznymi albo w wyniku grawerowania elektronicznego.
układ połączeń elektrycznych zawierający też niekiedy inne elementy elektryczne (np. rezystory, cewki elektryczne), wykonany w określony sposób na powierzchni wspólnego podłoża elektroizolacyjnego.
