metalicznym
Encyklopedia PWN
szkło osłabiające natężenie promieniowania słonecznego (zwłaszcza w jego części nadfioletowej) przez pochłanianie lub odbijanie;
szkło o powierzchni pokrytej powłoką o grub. 0,01–1,0 µm z metali (Ag, Au, Cu) lub tlenków (Fe2O3, MnO2, NiO, CuO, SnO2, TiO2, In2O3), odbijającą promieniowanie;
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 81;
fiz., techn. taśma (giętka wstęga) wykonana z materiału magnet. lub zawierająca materiał magnet., stosowana do rejestracji sygnałów elektr., stanowiących przetworzone dźwięki, obrazy lub dane;
układ 2 przewodów (wykonanych z różnych metali lub z półprzewodników) spojonych jednymi końcami, w którym powstaje wypadkowa siła elektromotoryczna (siła termoelektr.) wówczas, gdy między spojeniem a pozostałymi końcami przewodów istnieje różnica temperatury (Seebecka zjawisko).
tworzywa sztuczne, tworzywa wielkocząsteczkowe,
materiały, których głównym składnikiem są polimery, najczęściej organiczne;