mechaniczny
Encyklopedia PWN
mechanika
dział fizyki zajmujący się badaniem ruchu ciał materialnych oraz oddziaływań między nimi, prowadzących do zmiany ruchu ciał lub ich odkształceń.
[gr. mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
fiz. wielkość charakteryzująca układ fizyczny (mechaniczny, elektryczny i in.) pod względem energetycznym;
nastie
fizjol. ruchy organów roślin (niezależne od kierunków działania bodźca, często następują w efekcie zmiany jego natężenia) oraz niektórych zwierząt;
[gr. nastós ‘mocno dociśnięty’],
układ połączeń elektrycznych zawierający też niekiedy inne elementy elektryczne (np. rezystory, cewki elektryczne), wykonany w określony sposób na powierzchni wspólnego podłoża elektroizolacyjnego.
ograniczanie ilości lub usuwanie substancji wprowadzanych do powietrza atmosferycznego (emisja zanieczyszczeń) przez zakłady produkcyjne i usługowe, pojazdy mechaniczne, hałdy, wysypiska i in. źródła zanieczyszczeń oraz zapobieganie przekraczaniu w powietrzu atmosferycznym dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających (imisja zanieczyszczeń).
Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż.),
przedsiębiorstwo w II RP, produkujące głównie samochody i inne pojazdy mechaniczne oraz broń pancerną; utworzone 1928,
