moc
 
Encyklopedia PWN
moc,
fiz. wielkość charakteryzująca układ fizyczny (mechaniczny, elektryczny i in.) pod względem energetycznym;
średnia moc jest równa stosunkowi energii E do czasu t, w którym ta energia została przekazana: Pśr = E/t; moc chwilowa P = dE/dt. W mechanice przekazywana energia jest równa pracy wykonywanej przez siły działające na układ: moc mechaniczna siły działającej na ciało poruszające się z prędkością wynosi P =   = Fvcosα, gdzie α — kąt między kierunkiem siły i prędkości. Moc elektryczna w obwodzie prądu elektrycznego stałego wytworzona przez źródło o SEM ε wynosi P = ε I (I — natężenie prądu elektrycznego), a moc wydzielająca się w rezystorze (oporniku): P = UI (U = RI — napięcie elektryczne na rezystorze, R — opór elektryczny). W obwodzie prądu sinusoidalnie zmiennego stosuje się zwykle pojęcie mocy średniej i rozróżnia się: moc czynną P = UskIskcosφ, moc bierną Q = UskIsksinφ i moc pozorną S = UskIsk (Usk i Isk— napięcie i natężenie skuteczne, φ — kąt przesunięcia fazowego między napięciem a natężeniem prądu); moc czynna pobrana przez element o oporze czynnym (rezystancji) R wynosi RI; moc bierna pobierana przez element (cewkę, kondensator) o oporze biernym (reaktancji) X wynosi XI, przy czym zachodzi związek: . Do pomiaru mocy elektrycznej prądu stałego oraz mocy czynnej prądu przemiennego służą watomierze, mocy elektrycznej biernej — waromierze. Moc promieniowania jest równa stosunkowi energii promieniowania do czasu, w którym ta energia została wypromieniowana. W układzie SI jednostką mocy jest wat (W); jednostkami legalnymi (nie należącymi do SI) są: mocy elektrycznej biernej — war (1 var = 1 W), mocy elektrycznej pozornej — woltoamper (1 V · A = 1 W); moc silników spalinowych i turbin wyraża się nieraz w KM (1 KM ≈ 735,5 W).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia