logiczną
Encyklopedia PWN
niesprzeczności zasada, łac. principium contradictionis,
prawo logiczne, które głosi, że 2 zdania sprzeczne nie mogą być zarazem prawdziwe (żaden przedmiot nie może mieć i nie mieć zarazem jakiejś cechy).
odwrotna notacja polska (ONP),
inform. jeden z wariantów wprowadzonej przez J. Łukasiewicza notacji polskiej, czyli beznawiasowego zapisu wyrażeń arytmetycznych i logicznych;
panlogizm
filoz. nazwa utworzona na określenie doktryny G.W.F. Hegla, głoszącej, że aktualna rzeczywistość jest etapem logicznego rozwoju myśli, a poszczególne zjawiska, zdarzenia są koniecznymi momentami rozwoju przyrody i dziejów ludzkich w procesie realizowania się absolutu,
[gr. pán ‘wszystko’, logismós ‘rozumowanie’, ‘rozum’],
panteizm
doktryna filozoficzna, wg której Bóg jest tożsamy ze światem, rozumianym jako jedna całość bytowa (monizm).
[gr. pán ‘wszystko’, theós ‘Bóg’],
sformułowany przez B. Pascala (Myśli) słynny argument za istnieniem Boga, wg którego, skoro dla rozumu równie prawdopodobne jest istnienie Boga, jak i Jego nieistnienie, należy zakładać, że On istnieje, gdyż można zyskać nieskończenie wiele, a stracić jedynie śmiertelną egzystencję;
Peirce
amer. filozof, logik i matematyk;
[pıərs]
Charles Sanders , ur. 10 IX 1839, Cambridge (stan Massachusetts), zm. 14 IV 1914, Milford,