kosmologiczny
Encyklopedia PWN
dyscyplina filoz. w dużym stopniu pokrywająca się zakresowo i treściowo z tym, co jest obecnie nazywane filozofią przyrody nieożywionej.
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
model kosmologiczny opierający się na ogólnej teorii względności i opisujący Wszechświat jednorodny, z izotropowym rozkładem materii, przy stałej kosmologicznej równej zeru;
agama
Święte teksty późnego hinduizmu; w dźinizmie zbiór świętych pism kanonicznych uznawany przede wszystkim przez śwetambarów.
[sanskr. āgama ‘to, co przyszło’]:
