kosmologiczny

Encyklopedia PWN

[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, łac. centrum ‘środek’],

pogląd uznający człowieka za centrum całej rzeczywistości (przeciwstawny wobec teocentryzmu i kosmocentryzmu), a w wersji umiarkowanej akcentujący wyjątkową pozycję człowieka w świecie.

arche

[gr. archḗ ‘początek’, ‘zasada’, ‘pryncypium’],

termin wprowadzony do filozofii najprawdopodobniej przez Anaksymandra z Miletu, który określał nim pierwszą i ostateczną rzeczywistość, czyli tworzywo, z którego powstały wszystkie rzeczy;

Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,

filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.

Big Bang,

astr. teoria kosmologiczna; → Wielkiego Wybuchu teoria.

blazary

[ang.],

klasa obiektów astronomicznych zaliczanych do galaktyk aktywnych, których pierwowzorem był obiekt uznany początkowo za gwiazdę zmienną, BL Lacertae, zidentyfikowany następnie jako radioźródło VRO 42.22.01;

Bondi Sir Hermann, ur. 1 XI 1919, Wiedeń, zm. 10 IX 2005, Cambridge,

bryt. matematyk i kosmolog, pochodzenia austriackiego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>