konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
arkada
element architektoniczny składający się z 2 podpór (filarów, kolumn) połączonych łukiem, najczęściej w rzędzie;
[wł. arcata],
ang. wynalazca, z zawodu murarz;
dyfuzyjne nasycanie warstwy wierzchniej przedmiotów ze stali azotem w celu jej utwardzenia oraz zwiększenia odporności na ścieranie i zmęczenie;
naukozn. działalność wyspecjalizowanych pracowników, instytucji i organizacji naukowych, prowadzona metodycznie, zgodnie z procedurami dochodzenia do twierdzeń, odkryć i wynalazków, ich weryfikacji i kontroli, przyjętymi w danej dyscyplinie i danej epoce historycznej (metodologia nauk); podstawowy składnik nauki w aspekcie dynamicznym, czynnościowym.
baza
technol. element geom. — powierzchnia, linia, punkt przedmiotu (części maszyny), używany do określania położenia innej powierzchni, linii lub punktu w tym samym lub współpracującym przedmiocie;
[gr. básis ‘podstawa’],
