konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
arch. element konstrukcyjny podtrzymujący, osadzony w ścianie i wysunięty przed jej lico, wykonany m.in. z kamienia, cegły lub metalu;
wytrzymałościowe hipotezy, hipotezy wytężenia,
w wytrzymałości materiałów hipotezy podające kryteria osiągnięcia stanu kryt. w złożonych stanach naprężenia.
wytrzymałość materiałów, stereomechanika,
nauka o odkształceniach i naprężeniach powstających w częściach konstrukcji, budowli i maszyn pod wpływem różnego rodzaju oddziaływań zewn., gł. obciążeń.
właściwość części układów konstrukcyjnych, pozwalająca obliczyć występujące w nich reakcje i siły wewn. wyłącznie za pomocą równań równowagi (statyki), bez uwzględnienia odkształceń.
wojsk. urządzenie stosowane do wywoływania, w odpowiednim momencie, zapalenia lub wybuchu ładunku bojowego pocisku, miny bomby, głowicy bojowej itp.; współcześnie istnieje wiele różnych rozwiązań konstrukcyjnych z., których działanie opiera się na wykorzystaniu różnych zjawisk fiz.: akustycznych, magnet., opt., elektromagnetyczne i in..
zdań rachunek, logika zdań,
log. jeden z podstawowych działów logiki formalnej, formułujący i kodyfikujący prawa logiki
