komplementarny
Encyklopedia PWN
genet. zespół technik badawczych wykorzystujących zdolność do hybrydyzacji (tworzenia par) komplementarnych sekwencji w jednoniciowych odcinkach DNA i RNA (komplementarność zasad azotowych);
inżynieria kryształów, inżynieria ciała stałego,
dział chemii supramolekularnej zajmujący się projektowaniem struktury org. ciał stałych;
matryca
genet. odcinek łańcucha polinukleotydowego, którego sekwencja steruje syntezą nowego, komplementarnego łańcucha (komplementarność zasad azotowych);
[niem. < łac.],
genet. proces biosyntezy DNA, w którego wyniku z jednej dwuniciowej cząsteczki DNA powstają 2 cząsteczki DNA identyczne pod względem sekwencji nukleotydów.
biol. termin o znaczeniu hist., specyficzne substancje współdziałające w procesie zapłodnienia;
genet. 3 kolejne nukleotydy w sekwencji tRNA odpowiedzialne za rozpoznanie komplementarnej (komplementarność zasad azotowych) sekwencji znajdującej się w kodonie w mRNA;
