matryca
genet. odcinek łańcucha polinukleotydowego, którego sekwencja steruje syntezą nowego, komplementarnego łańcucha (komplementarność zasad azotowych);
[niem. < łac.],
matryca
Encyklopedia PWN
charakter enzymu katalizującego syntezę (polimerazy DNA i RNA) determinuje zarówno rodzaj matrycy (DNA lub RNA), jak i produktu syntezy; DNA stanowi matrycę w dwóch kluczowych procesach powielania informacji genetycznej: replikacji (produktem jest DNA) i transkrypcji (produktem jest mRNA, tRNA, rRNA lub snRNA); natomiast RNA odgrywa rolę matrycy w odwrotnej transkrypcji (produktem syntezy jest DNA) oraz w niektórych przypadkach replikacji genomów zbud. z RNA (niektóre wirusy). W przypadku syntezy cząsteczek jednoniciowych na matrycy cząsteczek dwuniciowych (np. transkrypcja), matrycę stanowi tylko jedna z nici, tzw. nić matrycowa (antysensowna), komplementarna zarówno do syntetyzowanego łańcucha, jak i do drugiej nici istniejącej cząsteczki, tj. nici kodującej (sensownej).
