komplementarny

Encyklopedia PWN

genet. nić (w dwuniciowej cząsteczce DNA) o sekwencji nukleotydowej komplementarnej (komplementarność zasad azotowych) do sekwencji mRNA, a właściwie do pierwotnego produktu transkrypcji (przed składaniem i redagowaniem RNA) oraz do sensownej nici (nici kodującej);

biosynteza białka,

zachodzący w żywych organizmach enzymatyczny proces łączenia aminokwasów w łańcuchy polipeptydowe o specyficznej sekwencji aminokwasów, uwarunkowany genetycznie.

biotechnologia

[gr. bíos ‘życie’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

interdyscyplinarna dziedzina nauki posługująca się wiedzą z biochemii, mikrobiologii i nauk inżynieryjnych, obejmująca różne kierunki techniczne wykorzystania materiałów i procesów biologicznych (w szczególności obejmuje procesy biosyntezy i biotransformacji przebiegające z udziałem drobnoustrojów, kultur tkankowych — roślinnych i zwierzęcych — in vitro oraz enzymów, a także izolację otrzymanych w ten sposób bioproduktów).

cDNA, komplementarny DNA,

genet. cząsteczka DNA będąca kopią sekwencji mRNA;

chemia supramolekularna, chemia „ponad cząsteczką”,

interdyscyplinarna dziedzina nauki zajmująca się syntezą złożonych układów molekularnych powstających w wyniku tworzenia się niekowalencyjnych połączeń międzycząsteczkowych (tzw. supercząsteczek) oraz badaniem ich struktury i właściwości.

cieniujące środki,

substancje farmakologiczne wprowadzane do organizmu człowieka w celu powiększenia kontrastu obrazu struktur ciała, np. narządów (lub ich czynności) podczas badań wizualizacyjnych (diagnostyki obrazowej), zwłaszcza w rentgenodiagnostyce i MRI.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>