kliniczna
Encyklopedia PWN
med. jedna z najczęstszych chorób dermatologicznych, o niejednorodnym obrazie klinicznym, związana z nadczynnością gruczołów łojowych (łojotok);
wewnętrzne choroby, interna,
dział medycyny klinicznej zajmujący się etiologią, patogenezą, objawami, diagnostyką, profilaktyką, leczeniem (z wyjątkiem chirurgicznego i radiologicznego), rokowaniem chorób narządów wewn., także ogólna nazwa chorób narządów wewn.;
med. zespół objawów klinicznych będących następstwem nagle powstałej martwicy części mięśnia sercowego, spowodowanej przerwaniem dopływu krwi do tej części serca przez odpowiednio długi czas;
AIDS 
, zespół nabytego upośledzenia odporności, ang. Acquired Immune Deficiency Syndrome,
zespół chorobowy będący wynikiem zakażenia wirusem HIV.
, zespół nabytego upośledzenia odporności, ang. Acquired Immune Deficiency Syndrome,
biochemik, neurobiolog; profesor Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN; członek PAN;
alergologia
dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką i terapią chorób alergicznych;
[gr. állos ‘inny, cudzy’, érgon ‘czyn’, lógos ‘słowo, nauka’],
