katalizatorem
Encyklopedia PWN
ciało stałe, w którego sieci krystalicznej występują wolne przestrzenie — pory o rozmiarach molekularnych, tworzące rozmaite systemy geom.;
instrumentalne oznaczenie jakościowego i ilościowego składu zewn. warstw atomowych ciała stałego oraz cząstek na nim zaadsorbowanych, a także określenie ich elektr., magnet. i termodynamicznych właściwości oraz elektronowej i krystalograficznej struktury.
preparatyka
dział chemii obejmujący wiedzę o otrzymywaniu, wyodrębnianiu i oczyszczaniu pierwiastków oraz związków chemicznych w skali laboratoryjnej;
[łac. praeparare ‘przygotowywać’],
promotor
chem. substancja, która sama nie wykazuje właściwości katalitycznych, ale (dodana w niewielkiej ilości) wielokrotnie zwiększa aktywność katalizatora (kataliza);
[łac.],
nikiel w postaci czarnej gąbki, otrzymywany przez wyługowanie wodorotlenkiem sodu stopu niklu z glinem;
reakcja chemiczna, przemiana chemiczna,
przemiana jednych substancji, zwanych substratami, w inne substancje, zwane produktami reakcji chemicznej;
