preparatyka
dział chemii obejmujący wiedzę o otrzymywaniu, wyodrębnianiu i oczyszczaniu pierwiastków oraz związków chemicznych w skali laboratoryjnej;
[łac. praeparare ‘przygotowywać’],
preparatyka
Encyklopedia PWN
rozróżnia się p. organiczną (w tym p. środków leczn. i p. tworzyw sztucznych) oraz p. nieorganiczną; w p. wykorzystuje się zwykle proste metody, nie wymagające ani stosowania wysokich ciśnień i temperatury, ani prowadzenia reakcji chem. w fazie parowej na katalizatorach heterogenicznych; p. była dawniej ważnym elementem dydaktyki chemii i poświęconych jej było wiele oprac. literaturowych, obejmujących szczegółowe preparatywne przepisy syntezy i wyodrębniania różnych substancji chem. (np. Preparatyka organiczna, redaktor W. Polaczkowa, 1954; Preparatyka tworzyw sztucznych 1961; J. Gałecki Preparatyka nieorganiczna 1964; Preparatyka organiczna 1971; S. Biniecki Preparatyka środków leczniczych 1980; A.I. Vogel, Preparatyka organiczna 1984; J. Pielichowski, A. Puszyński Preparatyka nomomerów 1987), jednak w ostatnich latach podręczniki p. nie były wznawiane.
