kanonem
Encyklopedia PWN
polifonia
muz. rodzaj faktury wynikający z występowania w utworze kilku niezależnych, lecz skoordynowanych ze sobą linii melodycznych, w przeciwieństwie do homofonii; także technika kompozytorska polegająca na prowadzeniu, zgodnie z regułami kontrapunktu, jednocześnie 2 lub więcej linii melodycznych.
[gr.],
nauka o polityce, jedna z nauk humanistycznych, której przedmiotem badań jest całokształt stosunków politycznych, wszystkie dziedziny i formy działalności politycznej społeczeństwa, uwarunkowania procesów politycznych;
historycznie narastający zespół (kanon) pieśni powszechnych wszystkich odmian, znanych na terenie całej Polski co najmniej 50 lat.
systemy konstrukcyjno-kompozycyjne, których elementy, o określonym kształcie i sposobie dekoracji, są powiązane określonymi proporcjami obliczanymi wg jednostek zwanych modułami;
chrześcijaństwo wschodnie charakteryzujące się ciągłością tradycji od czasów apostolskich, własną liturgią i niezależnością lokalnych Kościołów (Kościoły prawosławne), stanowiące jedną z 3 wielkich gałęzi chrześcijaństwa.
