kanalizacyjny
Encyklopedia PWN
materiały budowlane formowane z mieszanki, której gł. składnikiem jest glina, po uformowaniu suszone i wypalane;
techn. wytyczona trasa wyposażona w urządzenia techniczne, dostosowana do ruchu środków transportu, ewentualnie poruszania się ludzi i zwierząt;
ekon. dział gospodarki narodowej, którego celem jest zaspokajanie materialno-bytowych potrzeb ludności, wynikajacych z warunków jej życia w mieście.
hydrotechnika
dział nauki i techniki zajmujący się budowlami pozwalającymi właściwie prowadzić gospodarkę wodną; m.in. są to: budowle wodne, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, rurociągi hydrotechn., budowle w głębokich wykopach — np. stacje metra;
[gr.],
inżynieria
twórczość techniczna (głównie wynik działalności inżynierów), której wynikiem jest obiekt (prototyp), metoda produkcji (technologia) lub zmiana stanu środowiska.
[łac. incingere ‘otoczyć miejsce budowlą obronną’, ingenerare ‘tworzyć’],
