kalorymetry
Encyklopedia PWN
proces termodynamiczny, w którym układ ani nie pobiera, ani nie oddaje ciepła (δQ = 0);
hermetycznie zamknięte naczynie ze stali nierdzewnej służące do przeprowadzania pod ciśnieniem reakcji spalania paliw stałych i ciekłych;
Boys
ang. fizyk i wynalazca;
[boız]
Sir Charles Vernon, ur. 15 III 1855, Wing, zm. 30 III 1944, Saint Mary Bourne (hrab. Hampshire),
ilość ciepła wydzielona (pochłonięta) podczas reakcji chemicznej między substancjami w stanie podstawowym przy przereagowaniu w stałej temperaturze stechiometrycznych ilości substancji (ilości zgodnych z zapisem stechiometrycznego równania reakcji) w określonych warunkach;
detektor kalorymetryczny, kalorymetr cząstek,
rodzaj → detektora promieniowania jonizującego.
kalorymetria
dział chemii fiz. i fizyki obejmujący metody pomiarów efektów cieplnych towarzyszących różnym procesom fiz., chem. i biol. — reakcjom chem. (np. reakcjom spalania), przemianom fazowym (zwłaszcza zmianom stanów skupienia, jak wrzenie, sublimacja), rozpuszczaniu, adsorpcji, rozpadowi promieniotwórczemu, przemianom materii w organizmach oraz parametrów charakteryzujących cieplne właściwości ciał (np. pomiary ciepła właściwego, przewodności cieplnej);
[łac. caloris ‘ciepło’, gr. métron ‘miara’],
