jurysprudencja
Encyklopedia PWN
wspólna nazwa 2 pokrewnych kierunków w prawoznawstwie: realizmu prawniczego i jurysprudencji, ukształtowanych gł. w USA w 1. poł. XX w. pod wpływem filozofii pragmatyzmu i zgodnie z duchem prawa anglosaskiego, opartego w znacznej części na precedensach sądowych;
dyscyplina nauk., która obok filozofii prawa i anglosaskiej jurysprudencji jest trzecim typem ogólnej refleksji nad prawem.
ang. filozof i teoretyk prawa;
niem. prawnik i historyk prawa;
k
nauka zajmująca się badaniem rozwoju instytucji publiczno-prawnych i prawa prywatnego od starożytności do czasów współczesnych.
