indukcyjnych
Encyklopedia PWN
m. powiatowe w województwie mazowieckim, we wschodniej części Wysoczyzny Siedleckiej, nad Toczną (lewy dopływ Bugu).
elektr. mostek pomiarowy prądu zmiennego służący do pomiaru indukcyjności własnej i wzajemnej elementów indukcyjnych bez rdzenia ferromagnetycznego.
mostek elektr. służący do pomiaru rezystancji, indukcyjności i pojemności elementów elektr. (np. rezystora, kondensatora, cewki indukcyjnej) oraz innych wielkości fiz. jednoznacznie z nimi związanych (np. temperatury).
opór elektryczny, oporność elektryczna,
wielkość charakteryzująca przewodnik (gałąź obwodu elektrycznego).
pozytywizm
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
telekom. metoda zmniejszania tłumienności telekomunikacyjnego toru przewodowego i jego zniekształceń tłumieniowych (w ograniczonym pasmie częst.); polega na zwiększaniu indukcyjności toru,
