impulsowa
Encyklopedia PWN
dziedzina badań struktury i właściwości materii obejmująca metody, w których wykorzystuje się fale akustyczne o różnych zakresach częst.: dźwiękowe, ultra- i hiperdźwiękowe (od kilku Hz do 1012 Hz);
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
telefoniczny aparat, telefon,
urządzenie stanowiące zakończenie łącza telefonicznego.
rodzaj systemu telekomunikacyjnego, złożonego z urządzeń służących do przesyłania sygnałów elektr. i mających określone cechy konstrukcyjne;
termoakustyka
fiz. dziedzina zajmująca się zjawiskami powstawania i rozchodzenia się oraz detekcją fal sprężystych, wywołanych przez nagłe (udarowe) lub okresowe lokalne zmiany temperatury w ośrodku materialnym;
[gr.],
element magnet. o sterowanym strumieniu magnet. wykorzystywany we wzmacniaczach impulsowych, niekiedy w układach logicznych.
