iloczyn
Encyklopedia PWN
wielkość fiz., charakteryzująca ruch układu, mająca wymiar iloczynu energii i czasu, określona wzorem: 
(L — funkcja Lagrange’a, t — czas);
(L — funkcja Lagrange’a, t — czas);
ekon. w zarządzaniu finansowym wykorzystanie kosztów stałych w celu zmaksymalizowania efektów dochodowych w przedsiębiorstwie.
energia
podstawowa wielkość fizyczna charakteryzująca w sposób ilościowy układ materialny, określająca ruch jego składników oraz ich wzajemne oddziaływanie;
[gr. enérgeia ‘działanie’],
energia odkształcenia sprężystego, energia sprężysta,
energia potencjalna nagromadzona w ciele sprężystym przy odkształcaniu wywołanym obciążeniem.
część energii mech. układu fiz. zależna od wzajemnego rozmieszczenia części układu (np. energia sprężysta) i od ich położenia w zewn. polu sił
(k = 0, 1, 2, 3, ...); 
