hydrofilowych

Encyklopedia PWN

[łac. mica ‘okruszyna’],

zorientowany zespół cząsteczek związku powierzchniowo czynnego (surfaktantu) lub jonów w roztworze.

właściwość substancji polegająca na braku zdolności jej cząsteczek do oddziaływania z cząsteczkami rozpuszczalnika niepolarnego (ogólnie zw. olejem), także makroskopowa cecha materiałów;

perwaporacja,

metoda rozdziału mieszanin ciekłych za pomocą nieporowatych cienkich membran hydrofilowych (hydrofilowość) wykonanych z tworzyw sztucznych (przegroda półprzepuszczalna);

światłodruk, fotodruk, heliografia,

poligr. jedna z metod drukowania płaskiego;

adkrustacja,

biol. odkładanie na powierzchni: 1) domków zwierząt — ciał obcych, np. ziaren piasku, fragmentów muszli pochodzących ze środowiska zewnętrznego (np. u larw chruścików), 2) ściany komórkowej — substancji o charakterze hydrofilowym (np. śluzów roślinnych, kalozy) lub hydrofobowym (np. kutyny, suberyny, wosków).

błony komórki,

biol. rodzaj błon biologicznych;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>