hutniczy
Encyklopedia PWN
drut
wyrób hutniczy z metali lub stopów o wymiarach poprzecznych bardzo małych w stosunku do długości, produkowany najczęściej przez ciągnienie na zimno, czasem przez walcowanie;
[niem.],
dymarka, piec dymarski,
pierwotny piec hutniczy służący do otrzymywania żelaza z rudy kopalnej lub darniowej, z zastosowaniem węgla drzewnego jako środka redukującego.
spółka górniczo-hutnicza z siedzibą we Wrocławiu, od 1922 w Katowicach;
glin, Al, aluminium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 13;
dział techniki obejmujący całokształt procesów związanych z wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych, ich przeróbką (wzbogacanie kopaliny) w celu racjonalnego wykorzystania i dostosowania do potrzeb użytkowników; również dział gospodarki.
(GOP), największy w Polsce okręg przemysłowy, w północnej części Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, w województwie śląskim, na południowym zachodzie graniczy z Rybnickim Okręgiem Węglowym;
