drut
wyrób hutniczy z metali lub stopów o wymiarach poprzecznych bardzo małych w stosunku do długości, produkowany najczęściej przez ciągnienie na zimno, czasem przez walcowanie;
[niem.],
drut
Encyklopedia PWN
przekrój drutu może być okrągły (najczęściej), półokrągły, kwadratowy i in.; średnica drutów stalowych nie przekracza na ogół 6 mm, druty z metali nieżel. — 12 mm; druty o b. małych średnicach (rzędu 1 µm) są zw. mikrodrutami; szczególnym rodzajem drutu jest d. rdzeniowy (z kanałem wypełnionym topnikiem) używany do lutowania; drut jest jednym z najstarszych wyrobów metal., był znany w Egipcie już ok. 2750 p.n.e.
