homologiczny

Encyklopedia PWN

rekombinacja
[łac.],
genet. występowanie u potomstwa odmiennych kombinacji czynników dziedzicznych — genów, a w następstwie innych zespołów cech niż u form rodzicielskich lub nawet cech nowych;
genet. procesy zachodzące w komórkach, prowadzące do usunięcia uszkodzeń DNA (deoksyrybonukleinowy kwas), powstałych w wyniku błędów w procesie replikacji DNA bądź pod wpływem mutagenów fiz. i chem.;
segregacja
[łac.],
genet. oddzielanie się i rozchodzenie pojedynczych alleli genów do odrębnych komórek płciowych (gamet) w wyniku rozdziału chromosomów homologicznych podczas profazy I podziału mejotycznego;
topologia
[gr. tópos ‘miejsce’, ‘okolica’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
mat.:
uporządkowany zbiór jednostek miar (podstawowych i pochodnych), określonych zgodnie z regułami przyjętymi w danym układzie wielkości fizycznych.
uniwalent
[łac.],
genet. pojedynczy chromosom w profazie lub metafazie pierwszego podziału mejotycznego (mejoza), nie mający homologicznego partnera;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia