gramatyczny

Encyklopedia PWN

[sanskr., ‘(języki) naturalne’],

języki indoaryjskie z rodziny języków indoeur.;

Prodromos Teodor, Theódōros Pródromos, ur. ok. 1100, Konstantynopol, zm. 1156(?),

pisarz bizantyjski;

Proklos Ateńczyk, Proklos z Konstantynopola, Proklos Diadoch, łac. Proclus, ur. ok. 410, Konstantynopol, zm. 485, Ateny,

filozof gr.; najwybitniejszy po Plotynie przedstawiciel neoplatonizmu.

[łac. purus ‘czysty’],

językozn. przesadna dbałość o czystość języka;

[łac.],

cecha fonetyczna, forma gramatyczna, wyraz, znaczenie wyrazu lub konstrukcja składniowa, właściwe mowie pewnego regionu.

[łac. rectio ‘rząd’]

łączliwość gramatyczna pewnych wyrazów, → związek rządu.

Materiały dodatkowe