gramatyczny

Encyklopedia PWN

[gr. orhtós ‘prawidłowy’, ‘poprawny’, gráphō ‘piszę’],

ustalony system pisania, zaakceptowany i przestrzegany przez ogół użytkowników danego języka;

językozn. istotna część orzeczenia imiennego (orzeczenie), imię lub grupa wyrazowa imienna, występująca w związku gramatycznym z łącznikiem (wyrażonym, opuszczonym lub domyślnym), a nazywająca cechę przypisaną przedmiotowi (pojęciu);

Panini, sanskr. Pāṇini, żył w V lub IV w. p.n.e.,

najsławniejszy z gramatyków staroindyjskich, twórca podstaw klasycznej gramatyki sanskryckiej.

Passendorfer Artur, ur. 10 II 1864, Krzeszowice, zm. 3 I 1936, Warszawa,

polonista i germanista;

pejoratyw

[łac.]:

postpozycyjne języki,

języki, w których morfemy gramatycznych wyrazów stoją po morfemach leksykalnych (księg-a, księg-i); w złożeniach człon określany po członie określającym (żywo-płot);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>