prakryty
języki indoaryjskie z rodziny języków indoeur.;
[sanskr., ‘(języki) naturalne’],
prakryty
Encyklopedia PWN
w ind. tradycji gramatycznej termin „prakryt” odnosi się do wszystkich rozwijających się żywiołowo średnioindoaryjskich formacji językowych (V w. p.n.e. do przeł. IX i X w. n.e.; pali, ardhamagadhi, apabhramśa); w węższym znaczeniu — tzw. prakryty literackie, używane w I tysiącl. n.e. w klas. dramacie ind. i poezji; w dochowanych formach nierzadkie są przykłady nakładania regionalnych cech fonetycznych (magadhi — wschodnie, śauraseni — centralne, maharasztri — zachodnie) na poprawne w swej strukturze zdania sanskryckie.
